underneath the pain... by ~niGHTpiSces
- Πολύ αγαπώ. Πολύ πονώ. Καλό είναι ν' αγαπάς πολύ; Κακό είναι; Δεν το ξέρω. Το ξέρεις;
- Tι πολύ, τι λίγο, τι καλό, τι κακό. Αγαπάω κι ας το ξέρω. Και πονάω ενίοτε αλλά αυτό είναι κάτι που το ξέρω και δεν θέλω να το ξέρω.
- Ο πόνος στην επιφάνεια. Κι η αγάπη από κάτω. Ξεσκονίζεις. Γυαλίζεις πόνο. Τον μοστράρεις κιόλας. Γιατί αυτό θέλουν οι άλλοι. Δίνεις πόνο. Ορμάνε. Ξεσκίζουν. Και ησυχάζουν. Και σου μένει το από κάτω. Το δικό σου. Το ολόδικό σου. Αυτό το μοιράζεσαι όταν, όπως και με όποιους.
- Να ξεσκίζω από αγάπη γίνεται; Χωρίς μοίρασμα. Όπου παίρνεις την καρδιά σου αγκαλιά και την νανουρίζεις με στίχους πρόστυχους κι ωμούς. Το έχεις τολμήσει αυτό, αυτέ;
- Τι λες; I am very happy, so please hit me. I am very very happy, so come on hurt me. I'll grow back like a Starfish... Χωρίς ποτέ να ξέρω γιατί μου το κάνω αυτό.
- Και που το τόλμησες; Κατάλαβες κάτι ή τίποτα δεν κατάλαβες; Κι ο αποδέκτης; Ήθελες να σε καταλάβει; Σε κατάλαβε; Μηπως σε κατέβαλλε ο πόνος τελικά; Να τρέχεις με μια καρδιά παραμάσχαλα σαν καρπούζι, να στάζει αγάπη.
- Δε θα έχεις όλες τι απαντήσεις. Αν βρεις τις δικές σου τότε μπρορεί και να πάρεις και των άλλων. Μπορεί και να μην. Τίποτα όμως δεν ήταν τόσο δραματικό. Ούτε καν όσο ένα καρπούζι που στάζει αγάπη.
- Δεν απαντάς, μου βάζεις ένα δεύτερο ενικό. Και δημιουργείται απόσταση. Ή ίσως και όχι, ίσως να το κάνω δραματικό πάλι. Άσε που για να πω τις απαντήσεις, περιμένω τις ερωτήσεις. Που εκείνες δεν βγαίνουν εύκολα από των αλλονών τα στόματα, βλέπεις τις μπουκώνονται τις καρδιές και τους στουμπώνουν οι ερωτήσεις μέσα στο στόμα.
- Οι ερωτήσεις βγαίνουν. Και οι διαπιστώσεις επίσης. Αλλά εκεί είναι που αλλάζεις θέμα. Ή βάζεις τελεία. Δέχομαι και αυτήν την αναπηρία. Και την άλλη. Των στουμπωμένουν ερωτήσεων. Απ' ό,τι κι αν στούμπωσαν. Εσύ λες από καρδιές. Μπορεί κι από θυμό, και από έλλειψη, και από ανάγκη. Μπορεί από οτιδήποτε. Ο καθένας κι η αναπηρία του. Η δική του όμως. Ολόδική του. Όχι για παρατήρηση, ούτε για έρευνα, ούτε για κοινή θέα.
- Το δικό σου, δικό μου; Το δικό μου, δικό σου;
Το δικό σου + το δικό μου = το δικό μας.
Αγάπη - πόνος + δικό μου - δικό σου x του άλλου : αναπηρία.
Πολύ δύσκολο άθροισμα, αυτό το ξέρω.
Α, αυτέ, love is never enough, it grows like a starfish.
5 comments:
Tελικά υπάρχουν χρυσόψαρα?
Anonymous να πω πως η απορία σου γεννήθηκε διαβάζοντας την ιστορία 8, με την παλίρροια, κτλ, να πω καλώς. Πάραυτα υπάρχουν πολύ καιρό τώρα χρυσόψαρα, μπορείς να βρεις και στα πανυγήρια, μέσα σε γυάλα. Άσε που δεν πολυαντέχω τους Πυξ-Λαξ με το γνωστό χρυσοψαροτράγουδο. Συνιστώ καλύτερα το ψαράκι των Νάμα. Ενίοτε έχω μνήμη χρυσόψαρου, αυτό μας κάνει; Ρε αυτέ εσύ καμιά ιδεά;
Aυτέ έχεις καμιά ιδέα, γιατί αυτή εχω την αίσθηση οτι με σπρώχνει... αλλά εγώ της δίνω φιλί και συνεχίζω να έχω την απορία.
Eίναι λίγο σαν το φως στο τούνελ, ε! πρέπει να το διακρίνει κανείς... πολλά είπα, κάνω μια πιρουέτα και φεύγω...
Tριανταφυλένια!
Καμία ιδέα. Μόνο οδηγίες φροντίδας χρυσόψαρου. Αν χρειαστείτε...
On the contrary, you'll lose your 우리카지노 money nearly six occasions quicker should you play on the ninety seven
Post a Comment