7 ... από το κάτι

Tree of poisoned hearts by ~mattina-nera

- Με περίμενες πολύ; Ένιωσα μια ήρεμη σιγουριά μέχρι να έρθω να σε βρω και σήμερα. Καλό μήνα, αυτέ.

- Νομίζω ότι έχω μάθει να μην περιμένω πια. Έτσι καλύτερα. Όταν σου έρχεται, απλά ήρθε. Πάντα τον αγαπούσα αυτόν τον μήνα. Ήταν που το έλειπε κάτι. Ε, πάντα δε θα λείπει κάτι;

- Ένα σωρό κάτι, αλλά έχουμε το από κάτι μας να τα αφήνουμε και να τους αλλάζουμε σχήμα έτσι δεν είναι; Αν στολίζα δέντρο κάθε μήνα, λες αυτό να είχε καρδιές πάνω του ή παραμύθια για έρωτα και παντοτινά βλέμματα;

- Ξέρεις πως είμαι εγώ μ' αυτά. Δεντράκια όλο το χρόνο. Αμέ. Καθόλου δεν με πειράζει να γίνουμε μελό χάρη του Φλεβάρη. Και καρδιές και παραμύθια για τον έρωτα, αλλά κι έναν πληγωμένο ιππότη στην κορυφή. Για τον τσαμπουκά του έρωτα. Και για την άρνηση.

- Η άρνηση του έρωτα μοιάζει με το μέταλλο του σπαθιού κι ο τσαμπουκάς του έρωτα με την χειρολαβή του. Κι ενώ θες να αγγίξεις τη λάμα, αρκείσαι στη λαβή. Ο έρωτας είναι εκεί που κόβει, έχεις ακόμα το κόψιμο; Εκείνο που χαράκτηκε στην άκρη του δείχτη σου σαν καρδιά. Να σου δώσω κορδέλα μωβ σαν αυτή που στολίστηκες σήμερα;

- Αυτή η παλιά έχει γίνει τώρα ένα ωραίο σημάδι. Μόνο να το στολίσω αν θες με τη μωβ κορδέλα. Τώρα τον έχουμε νικήσει τον φτερωτό. Έχει γίνει ένα ωραίο καδράκι. Πήγα να γράψω καρδάκι. Αυτοί οι αναγραμματισμοί ώρες - ώρες λένε αυτό που δε θα σκεφτόσουν ποτέ. Ένα καρδάκι- καδράκι που δε θέλει και πολύ τρίψιμο για να πεταχτεί από μέσα του το τζίνι. Είδες που ο Φλεβάρης είναι μάγος; Την πρώτη του μέρα "περί έρωτος και άλλων δαιμονίων".

- Εσύ κρέμασέ το όσο εγώ ξεκρεμάω μια καρδούλα με γεύση απογευματινού καφέ. Όταν γυρίσω, να κοιτάξω το σημάδι σου και να το ξεσκονίσω λίγο, εκεί που θαμπώνει από τη δαχτυλιά σου.

- E, μη σβήνεις όλα τα σημάδια. Μετά θα είναι σαν να μην πέρασα...

- Στο αφήνω, μόνο που περνώντας ακούμπησα αυτό που ένιωσες. Είναι όμορφο πολύ κι έτσι.