3 1/2...από το κάτι

Smile by ~Obitus strand

- Δεν μπορείς να κοιμηθείς έτσι. Φόρα το είπα...

- Μα γιατί με ξέρεις εσύ σήμερα έτσι; Αφού νόμισα πως στο έκρυψα με τόσα σουσάμια που μπουκώθηκα.

- Δεν ξέρω τίποτα και κανέναν. Νομίζω ούτε καν εμένα. Όταν μου λένε, ακούω. Μερικές φορές μαθαίνω...

- Μα δεν σου είπα. Έι, ας μην γίνουμε και ξερόλες άλλωστε. Πες, να, τώρα τι σκέφτεσαι και μετά θα σου πω κι εγώ. Έλα, πες μου.

- Θέλω λίγο αέρα. Αναπνέω με μάσκα και μηχανική υποστήριξη. Και μόνο ένα χέρι μπορεί να τραβήξει τη γαμημένη πρίζα. Αλλά δεν το κάνει...

- Να πιάσω την μια άκρη του σωλήνα και να φυσήξω μέσα της; Μακριά από πρίζες! Ρε αυτέ κάνε α!

- Δεν ήταν αυτοί οι κανόνες. Θα πω για να πεις. Σκέφτομαι άρα μπορεί και να υπάρχω. Μπορεί και να μην. Σκέφτεσαι...

- Τρυφερά το είπα. Αλλά απάντησες. Δεν έχω κανόνες μαζί σου. Απλά είναι εύκολο να σου πετάω το μπαλάκι.

- Δεν παίζω. Το μπαλάκι είναι στο πάτωμα...

- Πιάσε το να του ζωγραφίσουμε ένα χαμόγελο. Ε καλέ μου αυτέ;

- Να το : )

- Προτού ξαπλώσεις απόψε, κοίταξε τα αγαπημένα σου πρόσωπα, εγώ λέω πως σου χαμογελάνε. Το δικό μου στο αφήνω νοητά στην άκρη του μαξιλαριού σου.