20.6.07

31 ... από το κάτι


- Τι σκέφτεσαι; Τίποτα. Κάτι σκέφτεσαι. Δεν θα σου πω. Θα μου πεις. Δεν θα σου πω. Που ξέρεις ότι κάτι σκέφτομαι. Το ξέρω. Δεν θέλω να σου πω. Αυτό το καταλαβαίνω. Καλά τότε θα σου πω. Γιατί με ξεκλειδώνεις; Αφού κοίτα. Το κλειδί δεν θα φτάσει ποτέ. Θα μείνει να αιωρείται. Δεν το αφήνεις κι εσύ να αιωρείται; Καλύτερα...

- Βρε, σε κοιτάω από την κλειδαρότρυπα, δεν έχω ανάγκη κάνενα σου κλειδί. Φυσάω μέσα της για να νοιώσεις την άχνα της φιλίας μου για ΄σένα και μετά περιμένω ακουμπισμένη με την πλάτη στην πόρτα. Είναι πολλές οι φορές που σε νοιώθω από την άλλη μεριά της πόρτας να ανασαίνεις τα τίποτα σου. Που και που, γυρίζω το πόμολο για να μπω στις σκέψεις σου, αφού ξεκλείδωτα έχεις προτιμήσει να είναι για ΄μένα. κι αν κλειδώνεσαι, άνοιξε.

19.6.07

30 ... από το κάτι


- Μ' άφησες σε κόσμο άγριο. Αύριο μου είπες. Θα έρθω αύριο. Κι εγώ που χρόνια ζω εκεί, στης φαντασίας το κελί. Στα καινούρια μου τα όρια έβαλα καινούρια περιθώρια. Να μην με ψάχνεις σαν γυρνάς. Να μπαίνεις μέσα να χωράς.

- Μια ζωή να χωράς. Αν αυτή στενεύει τα όριά της όμως ίσα με το αύριο;

- Δεν μπορεί. Το βλέπεις έτσι. Δεν είναι έτσι. Αυτό είναι άλλο τραγούδι. "Πες μου πως θα 'ρθεις πριν να σβήσουνε οι φάροι". Αυτό θα μπορούσε να είναι το ίσα με το αύριο. Το άλλο είναι πιο κοντά στο πάντα. Γιατί αν χώρεσες μία, χώρεσες για πάντα. Εσύ έχεις χωρέσει σε μισάωρα, το αύριο σε φοβίζει;

- Ένα παντοτινό αύριο. Να, αυτό εσύ πώς το τραγουδάς;

- Εμμονικά το τραγουδάω. Να κάνει πολύ repeat. Σε ξέρω πια. Μπορούν να περάσουν μουσικές και λόγια και λέξεις, πολλές λέξεις και πολλά λόγια και πολλές μουσικές και εσύ θα κρατάς αυτό που θα σε κάνει να επιστρέφεις εμμονικά εκεί. Όλοι το ίδιο κάνουμε. Στους άλλους μας κάνει εντύπωση.

- Εκεί που το σήμερα αλλάζει σε αύριο, ας τραγουδήσουμε τις εμμονές μας.

8.6.07

1...από το εδώ


- Είναι οι λέξεις που ακούγονται σχεδόν σαν γαβγίσματα.
Κι είναι οι ίδιες οι λέξεις που γρατζουνάνε παντού.