37 . . . από το κάτι

Unraveling Fire II girl by ~carts

Unraveling Fire II boy by ~carts

- Να 'ταν μια φωτιά που να έκαιγε μέσα μας. Να πετάγονται φλόγες από παντού και να πορτοκαλοκοκκινίζουν ότι ονειρεύτηκες και ό,τι αγάπησες περισσότερο. Αυτό το ζεστό φως από το τζάκι. Με σπίθες που πετάγονται και τις λέγαμε γλωσσοφαγιά. Μια τέτοια φωτιά. Όχι αυτή που μας καίει. Όχι αυτά τα λόγια. Που καίνε τον εγκέφαλο.

- Καμένα δέντρα σαν άδειες αγκαλιές,κρεμασμένα κι άδεια άκρα, δίχως χούφτες να κρατήσουν τους καρπούς. Με τρόμο διαπιστώνω πως οι σκέψεις μου καψαλίζονται από άτσαλο θυμό όπου σαν πηχτός καπνός κόβει τον ειρμό τους. Παντού, σαν κατακάθι, η στάχτη από τις καμένες ψυχές.

36 . . . από το κάτι

Book Illustration-Yellow Paper by ~frecklefaced29

- Το μονοπάτι του Αυγούστου είναι δύσβατο από τα ξεραμένα όνειρα του καλοκαιριού. Περπατάω με γυμνές τις πατούσες (τι κι αν ζεματάει) και στα χέρια σφίγγω βοτσαλάκια. Εκείνα που μετά στο στόμα τα χώνω για να κολλήσουν πάνω τους τα διψασμένα φιλιά που ξέμειναν. Αφήνω τα άλλα που κουβαλώ για να σε προϋπαντήσω αυτέ, σε πεθύμησα.

- Ευτυχώς που ήταν βοτσαλάκια και βρήκα τον δρόμο. Τα ψίχουλα τα έφαγαν τα πουλιά. Τότε που φεύγαμε πεινασμένοι για ήλιο, για θάλασσα, για φεγγάρια και άστρα. Πόλλα έπεσαν. Καμιά ευχή δεν προλάβαμε πάλι να κάνουμε. Αλλά καλύτερα να εύχεσαι που και που σε ανθρώπους και όχι στ' άστρα. Παίρνω βοτσαλάκι με καρφιτσωμένο διψασμένο φιλί και γράφω την ευχή. "Να ακούς την αγάπη παντού. Να βουήζουν τα αυτιά σου αγάπη".