- Τα όνειρα ανθίζουν κι αφού ξυπνήσει το κορμί. Εκεί που ετοιμάζεις τον πρώτο καφέ, μια στιγμή του ονείρου ξεπετάγεται σαν μπουμπούκι μέσα από την κούπα. Η ονειρένια στιγμή γίνεται πραγματική στιγμή, μεταμορφώνεται σου λέω. Μην νομίζεις, δεν χρειάζονται πολύ φροντίδα για να δεις τα μπουμπούκια να ξεπετάγονται. Λίγο χώμα από στεγνωμένες σκέψεις μέσα σ΄ένα καπέλο που τρύπησε από έρωτα το καλοκαίρι και νερό μέσα από τις χούφτες αρκεί.
- Ανθίζουν τα όνειρα. Ανθίζει ο προύνος και ο σφένδαμος. Άνθιζει η καμέλια και η γαζία. Ανθίζει η ορτανσία και η ορχιδέα μου. Ανθίζουν και μοσχοβολάνε. Όνειρα κι αγάπες. Περιμένω και τη γαρδένια ν' ανοίξει ένα μπουμπούκι της. Δεν τα έχω καταφέρει ποτέ. Δεν ανθίζουν. Μένουν μπουμπούκια που στο τέλος πέφτουν στα σκαλιά. Όπως μερικά όνειρα και μερικές αγάπες.
3 comments:
Έτσι ακριβώς!
Ή σαν αυτούς τους στίχους του Nίκου
Eγγονόπουλου.
Eίν' η αγάπη: η αγάπη πού τή νύχτα
χύνει τ' αστέρια όλα στόν κόρφο τόν κρυφό
πού διώχνει μακρυά τά βότσαλα, τά ξερά φύλα
μή βρής ποτέ τό δρόμο μακρυνό
μαζύ θά τό διαβούμε μέ πέρδικες στό πλάι
μ' ένα τραγούδι σάν τριαντάφυλλο ανοιχτό
πάντα θά εχουμε κοινό τό προσκεφάλι
κι' από μιά χούφτα πάντοτε θά πίνουμε νερό
[...]
KAΛHMEPA, 30ΦYLLENIA
Ειδικά αυτήν την ώρα του καφέ ανθίζουν.
Ωραία θα ήταν αν το διάβαζα πρωί!
Tριανταφυλλένια μοσχομύρισε σαν τριαντάφυλλο το ποίημα ετούτο.
dr.uqbar ξαναδιάβασέ το ένα πρωινό τότε, εδώ θα είναι να σε περιμένει να το ανθίσεις εσύ για εσένα.
Post a Comment