22.8.07

36 . . . από το κάτι

Book Illustration-Yellow Paper by ~frecklefaced29
- Το μονοπάτι του Αυγούστου είναι δύσβατο από τα ξεραμένα όνειρα του καλοκαιριού. Περπατάω με γυμνές τις πατούσες (τι κι αν ζεματάει) και στα χέρια σφίγγω βοτσαλάκια. Εκείνα που μετά στο στόμα τα χώνω για να κολλήσουν πάνω τους τα διψασμένα φιλιά που ξέμειναν. Αφήνω τα άλλα που κουβαλώ για να σε προϋπαντήσω αυτέ, σε πεθύμησα.

- Ευτυχώς που ήταν βοτσαλάκια και βρήκα τον δρόμο. Τα ψίχουλα τα έφαγαν τα πουλιά. Τότε που φεύγαμε πεινασμένοι για ήλιο, για θάλασσα, για φεγγάρια και άστρα. Πόλλα έπεσαν. Καμιά ευχή δεν προλάβαμε πάλι να κάνουμε. Αλλά καλύτερα να εύχεσαι που και που σε ανθρώπους και όχι στ' άστρα. Παίρνω βοτσαλάκι με καρφιτσωμένο διψασμένο φιλί και γράφω την ευχή. "Να ακούς την αγάπη παντού. Να βουήζουν τα αυτιά σου αγάπη".

3 comments:

Antoin... said...

Αφυδατωμένα όνειρα, βότσαλα που κάποιος κυλιόταν πάνω τους, και πέλματα βεδουίνου.
Ατέλειωτη αυτή η αμμουδιά...

genna said...

...δροσερά τα όνειρα, τίποτα δεν θ' αφήσουμε να τα στεγνώσει, στο στομα κολλημένη η δροσιά κι οι σταγόνες της αλμύρας να τρέχουν σαν φιλιά... σας πεθύμησα και τους δυό.

O Bασιλικός σαν πλάτανος, Nα! μια σκιά
τεράστια για όλες τις γλυκές ψυχούλες

Aυτέ φανερώσου... το κορίτσι περιμένει
κι εγώ μαζί της, αδημονώ...

genna said...

...όλα στέγνωσαν, όλα, τι να φωνάξουμε πιά